SOSYAL DEVLET ve İSLÂM

Kendimi bildim bileli yabancı dil öğrenmek ve konuşmak en büyük tutkularım arasında.

Bir gün gazetede bir yazı okumuştum

‘Ehliyeti olmayan, pasaportu olmayan ve en az bir yabancı dil bilmeyen; tam adam sayılmıyor!’

Ne kadar ilginç değil mi?

Çok da doğru?

Bunu okuduktan sonra ilk işim ehliyet ardından pasaport almak oldu.

Yabancı dile gelince;

Lise yıllarımda İngilizce hocam Nezihe Becerikli Hanımefendi bizleri o kadar iyi yetiştirdi ki ne yapsam onun öğrettiklerini unutmuyorum

Temel sağlam yani.

Geriye bu kazanımı geliştirmek kalıyor. Şimdilerde bile günde en az 15-20 dakika ingilizce çalışıyorum

Çok mu iyi konuşuyorum?

Hayır tabi!

Ama en azından konuşulanı anlıyor ve derdimi anlatabiliyorum

Konuyu daha fazla dağıtmadan asıl meseleye geleyim.

Öğrencilik yıllarımda İstanbul’da Kapalı Çarşı’da Mike adında bir İngilizle tanıştım.

İşi gereği sık sık Türkiye’ye geliyor ve her geldiğinde buluşup tanıştığımız mekana ( Bilen bilir ŞARK KAHVESİ’ne) gidip tavla oynuyorduk

O bira,ben çay içiyordum.

Doğrusu çok iyi bir adamdı.

Bir gelişi Ramazana denk düşmüştü.

Yine aynı yerde buluştuk. Garsonlar da bizi iyice tanımış ve seviyorlardı. İçlerinden birisi hemen tavlayı getirdi ve

“Ne içersiniz?” diye sordu.

Ben gülümsedim, oruç olduğumu söyledim

Bu kez Mike’e sordu.

“Bira” cevabını alınca

“No bira  Ramazan, Ramazan!” dedi garson.

Mike şaşkın bir ifadeyle bana baktı  ve “Ramadan” diye sordu.

İngilizce biliyordum ama o kadar mükemmel konuşamıyordum ki!

Neyse dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım olayı, anladı da🤭/

Sonra kendisinin Hristiyanken, sonradan kilisenin davranışlarından ötürü Deist olduğunu söyledi ve benden İslam dinini anlatmamı istedi.

Haydaaaa..

Yahu kardeşim ben zaten doğru dürüst konuşamıyorum; sana nasıl anlatayım namazı, orucu, haccı.

Elimdeki sözlüğün de yardımıyla oyunu bırakıp derin sohbete daldık

Önce; kendini tanıtman için ‘Kelime-i Şahadet’ getirilmesi gerekir diye başladım.

Yani “Ben Allah’ın varlığına, birliğine ve Hz. Muhammed’in onun elçisi olduğuna inanıyorum”

Sonra ‘Namaz’ı anlattım.

Dinimizin direği

Gittikçe hareketsiz kaldığımız şu dünyada bunun; insanlara 5 vakit hareket imkanı sağladığını ve alnımızın her secdeye değişinde bizi Yaratana daha da yakınlaştırdığını ve bize sunduğu tüm imkanlar için teşekkür niteliği taşıdığını söyledim

Ardından ‘Oruç’

Dünyada onca aç insan olduğunu bu sayede empati yapma imkânı bulduğumuzu, sonunda da şükretmeyi öğrettiğini anlattım

Ayrıca bir süre aç kalmanın vücut sağlığı açısından da çok önemli olduğunu söyledim

Sıra ‘Zekat’ a geldi.

Ben anlatırken pür dikkat beni dinliyor arada kısa kısa sorular soruyordu.

Sanırım en çok da bu hoşuna gitmişti çünkü arkadaşım sosyologdu ve Sosyal Devlet kavramının en ateşli savunucusuydu.

“Kazancının kırkta birini çevrendeki ihtiyaç sahiplerine dağıtacaksın” deyince; gözleri faltaşı gibi açıldı.

“Yani şimdi siz malınızı dağıtıyor musunuz”

“Hepsini değil Mike Meselâ: ihtiyacın olmayan, gelecek için bir kenara koyduğun, ya da yıl boyunca yatırımından kazandığın gelirin, ürünün kırkta birini ihtiyacı olan birine vermek zorundasın”

Merakla, anlatacağım şeylerin devamını bekliyordu

‘Hac’ ca geldi sıra

Öyle insanlar var ki dünyada ölene dek, köyünden dışarı çıkmamış.

Allah diyor ki

”Ömründe bir kez çık başka dünyalara, coğrafyalara git

Oraların yaşamını gör, farklı kültürlerdeki kardeşlerini tanı”

 

Sıra ‘Kurban’a 🐂/ geldi.

Ben anlatırken Mike gülümsüyordu

“Senin bu anlattıkların gerçekten İslamsa; İngiltere’ye döner dönmez bir Kur’an alıp okuyacağım ve orada bunlar yazılıysa ben de Müslüman olacağım”

Sevgili Dostlar bunu gerçekten yaşadım, fazlası var eksiği yok

Ben, dini otorite değilim ama az çok bildiklerim bunlar.

Ramazan’ı geride bıraktık, bir hafta sonra ‘Kurban Bayramını’ kutlayacağız

Bunun ne anlama geldiğini hepimiz çok iyi biliyoruz.

Kurban kesince; iyi taraflarını alıp, kalan kemik ve yağları fakire fukaraya dağıtmakla bu farzı yerine getirmiş sayılmazsınız, üstüne üstlük günaha girersiniz

Dinimizde; yemediğin kötü yemeği, giymediğin yırtık ve eski elbiseyi ihtiyacı olan birine vermek çok büyük günâh!

Makbul olan; en sevdiğin şeyleri vermektir!

Orucu kendimiz için tutuyoruz ama bununla bitmiyor iş

Çevremizde ihtiyaç sahibi olan insanlar var.

Onlar için de bazı yükümlülüklerimiz olduğunu hatırlatıyor dinimiz.

Fitre: Her yıl Ramazan ayında bilir kişiler tarafından belirlenen bir miktar para, Ramazan ayında ihtiyacı olanlara verilmek zorunda.

Oruç tutamayan, hasta olanlar; her gün için gene otoritelerin belirlediği miktarda parayı fakir fukaraya ‘Fidye’ olarak vermek zorundalar.

Bence en güzel ama en zor olan ibadet; Zekât

Zekat vermek; fakirleştirmez insanı, bilakis kazancı artar

Allah diyor ki

“Verdiğin senin, vermediğin benim”

Din; insanlara bir çerçeve çizer onlar da bu çerçevede kuralları yaşam biçimi haline getirirler

Ksaca; inanmak güzel bir şey inaçların gereğini yerine getirmekse huzur verir insana

Her inançta bu tür sosyal olaylara vurgu yapılır ama insanlar işlerine gelmediği için bunları yerine getirmek istemez sonra da çarpıtırlar

Dinden bağımsız yönetim tarzlarında bunun adına ‘Sosyal Devlet’ denir.

Yani ne yaparsanız yapın ‘YARDIMLAŞMA’ toplum olabilmenin temel kuralıdır.

 

Saygılarımla

Sebahat Karagöz