Categories: YAŞAM

Sebahat Karagöz yazdı;YAZIK AMA!

Arkadaşım dün akşamüstü aradı “Seboş şömineyi yak, çayı koy, bir tane de güzel film bul sana geliyoruz”.
Seviyorum o kızı: güzel, akıllı, maddi durumu standartların üstünde, kariyeri en üst seviyede…
Her şeyi var anlayacağınız ama ŞANS yok zavallıda!
Okulunu bitirince tanıdıkları bir esnafla evlenmiş ve sekiz yıl birlikte yaşamışlar.
Dünya tatlısı bir kızları var o da annesine çekmiş.
Şimdi 12 yaşında; görseniz bizlerden daha ağır başlı, daha olgun.
Ben istediklerini aynen yaptım tabii.
Film olarak da Diane Lane-Richard Gere’nin başrollerini paylaştıkları “SEVGİ FIRTINASI – NİGHTS in RODANTHE” yi seçtim.
Aşağı yukarı aynı şeyleri yaşamıştık. Tek farkla; o geçen yıl 2.evliliğini yaptı ve 11 ay sonra boşandılar.
Neden?
Hepiniz aynı şeyi soruyorsunuz değil mi?
Şu an aranızda aynı durumda olan binlerce ANNE var.
Kim anlıyor onları?
Konu komşu mu?
Akrabalar mı?
Yakın arkadaşlar mı?
HİÇ KİMSE!
Minareden düşmeyen biri, bu durumu anlayamaz!
Kadın erkek, bir havesle evlenir ve çocuk yaparlar.
Sonra boşanırlar; Erkek özgürleşir, kadın mahkum olur!
Çocuklar küçükse, anneye bırakılır.
O zavallı kadın, çocuğumu büyüteyim derken anasından emdiği süt burnundan gelir.
Evde onların her türlü sorunuyla uğraşır, bırakacak kimse yoksa çekine çekine iş yerine götürür çocuklarını.
Erkek?
Dedim ya! Hayatını yaşar!
Çoğu, ayrıldığı eşi ve çocuğuna ne maddi ne manevi katkıda bulunmaz!
Hiiiççç itiraz etmeyin; ben de dahil olmak üzere onlarca kadın tanıyorum bu durumda olan!
Erkek evlenir ayrılır…
Hiiiççç sorun olmaz!
Kadın?
“Ben çocuklarımı üvey baba eline bırakamam” der ve hayatını onlara adar. Hele bir de kızı varsa; asla evlenmez.
Çoğu henüz genç yaşta ayrılıyor eşinden. Geçimini sağlamak için çalışmak zorunda ve etrafındaki akbabaların taciz ve mobingine maruz kalıyor!
Bir de öyle onurlu ki “güçsüz!” demesinler diye gözyaşlarını, sevgisini, isyanını hep bastırıyor, içine atıyor.
Yazıktır, günahtır!

Peki çözüm ne?

Önce, boşanan ebeveynlerin çocukları üzerinde aynı sorumluluğa sahip olduklarını asla unutmamaları gerekir.
Yalnızca üç-beş kuruş nafaka ödeyerek başınızdan savamazsınız!
O çocuğun anne sevgisine olduğu kadar, baba sevgisine de ihtiyacı var!
Yok öyle! Ayda yılda bir alıp babaanneye ya da ona buna bırakmak.
Sarılacak, koklayacak, kucağınızda uyutacaksınız o yavruyu.
Sizin kokunuz sinecek üstüne, varlığınızı iliklerinde hissedecek!
Bu durumda o kadıncağız da kendine zaman ayıracak, arkadaşlarıyla buluşacak, gezmeye gidecek, başını yastığa koyunca rahat uyuyacak…
Onun da insan olduğunu ve yaşamaya hakkı olduğunu asla unutmamalısınız!
Öyle yasalarla falan olmuyor bu işler çünkü ortada duygu var!
Çocuğun ve kadının duygu durumlarını düşünmeniz lazım.
Hep derim, bir kez daha söyleyeyim:
Acilen evlilik okulları açılmalı ve evlenmek isteyenler mutlaka ciddi bir şekilde bu okullarda eğitim görmeli.
Sonra; çocuk sahibi olmak için mutlaka Ana-Baba okulları açılmalı ve bu okullardan mezun olamayanların evlat sahibi olmasına izin verilmemeli.
Araba kullanmak ya da bir işyeri açmak için sertifika, ehliyet istenirken toplumun temelini hazırlayanları eğitmezseniz; su üstüne yazı yazmış olursunuz.
Sonra, adamlar kadınları vurur, kadınlar adamları soyar, çocuklar başıboş kalır ve toplum yalpa yapa yapa bir gün yok olur.
Sağlam bir toplum inşa etmek istiyorsak, sağlam temeller atmalıyız.
Toplumun taşıyıcı kolon ve kirişi olan AİLE yapısını korumalıyız!
Kadın-erkek olarak değil insan olarak olayları değerlendirmeliyiz.